Kör Dilenci
Kör bir dilenci vardı, şöyle derdi:
– Ey ahali bana acıyın, bende iki körlük var, o halde bana iki kat yardım edin.
Halktan birisi bir körlüğünü görüyoruz, öbürü nedir göster dedi. Sesim çirkin, avazım kötü.
Körlük ve ses çirkinliği iki kat körlüktür. Sesim yüzünden halkın bana acıması azalıyor. Kötü sesim nereye varırsa, bana karşı öfke ve kin meydana getiriyor.
Bu iki körlüğe sizde iki kat acıyın. Böyle bir yere sığmayan kişiyi sizde gönlünüze sığdırın, hoşgörün. Bu sızlanma yüzünden halkın hepsi ona acımaya başladı. Sırrını söyleyince gönlünün güzel sesinin çirkinliğini örttü.
Böyle birisinin gönül sesi de çirkin olursa, bu üç kat körelüktür.
